MAREK SKWARNICKI (ur. w 1930 roku w Grodnie – zm. w 2013 roku w Krakowie) był poetą i publicystą; edytorem poezji i dramatów Karola Wojtyły; autorem pieśni kościelnych i przekładu psalmów.
Redaktorem „Tygodnika Powszechnego” był w latach 1958–1992 ; pisywał też, jako Spodek, felietony.
Wydał m.in. Australijska wiosna (Znak, Kraków 1988), Podróże po Kościele (Éditions du Dialogue, Paryż 1990), Jan Paweł II (Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2002, I wyd.), Mój Miłosz(Biały Kruk, Kraków 2004), powieść Marcin (Znak, Kraków 1967), zbiory poezji (debiut poetycki w 1961 roku tomem Papierowy dzwon; Znak, Kraków), książki o tematyce religijnej oraz wspomnienia: Dzienniki 1982–1990 (Znak, Kraków 1998), Minione a bliskie (WAM, Kraków 1999), Niezapomniane lata 1978–2003 (Gaudium, Lublin 2003), Czas ucieka, wieczność czeka. Niezwykłe życie z Krakowem w tle (Świat Książki, Warszawa 2007). Laureat wielu nagród, m.in. Fundacji im. Kościelskich i Fundacji Konferencji Episkopatu Polski „Dzieło Nowego Tysiąclecia” TOTUS.